آسمان چشم من

ای آسمان کمتر ببار،سقف خانه ی دلم نم داده است

بی شک این شب های بورانی برایت سخت بوده است.

تو آن همه قصه ها و رویا هارا از یاد نبردی

ولی مرد قصه ها نمی باخت بزودی

ای آسمان شعرم را بخوان گرعاشقی

دلم هوای کسی را می کرد ، تنها توبودی

کوچه ی آرزوهایم خیس تنها حسرتم هست،

چه زود دنیا دلت را از دلم بست

ای آسمان با من نمان کمتر بیا

آن قدر باریدی که لَکه می گذاری سیاه...

چتر من در این شب ها گم شده است

دگر دنیا برایم لحظه هایش اَفسره است

ای آسمان ،بی نام ونشان عاشق شدن!؟

محال است شاید باید این گونه مردن

آرامش بی گریه ات چشمان من زیبا تر است

خاطرت از اوکم جز شب های تر است

ای آسمان راحت بشوی گناهم

دگر عاشق نشی .این همه درس عبرت باشد برایت

دلت آزرده است صبوریش ده

تا که چتر آسمانت را پیدا کنی در این همه مه...

این شعر یادگار شب هایی بود که تنم تو آتیش می سوخت،چه دوران خنده داری بود...

عاشق شدن واقعا تو این دورو زمونه اشتباهه یعنی باید بدونی که هیچ عاشقی سر خونه زندگی با عشقش تقریبا نرفته ،دلیلشم اینه که تا طرف می فهمه واسش می میری زده میشه احساس نا امنی به قول معروف می کنه.از اون موقع فهمیدم دیگه دروازه ی دلم بسته شد ولی چه حیف عشقمو کشتن...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: